Reverse Coaching op de werkvloer

Stel je voor dat er over twee weken een belangrijke deadline is. Deze deadline geldt voor een prestigieus project bij één van je grootste en belangrijkste klanten. Hoe bereid je je team voor? Een logische voorbereiding zou zijn om veel tijd met je projectteam door te brengen. Om te benadrukken hoe belangrijk het project is. Je neemt met iedereen en iedereen apart alle details nog een keer door en probeert al duwend en trekkend iedereen tot het beste resultaat te stuwen. Reverse coaching is precies het tegenovergestelde doen. Waarom?

Werknemers zijn meestal allang zelf in staat zichzelf optimaal te motiveren en te prepareren als ze weten wat er op het spel staat. Het is in dergelijke situaties helemaal niet nodig om extra tijd te investeren. Je werknemers weten allang wat er speelt en wat er voor nodig is om het beste resultaat te behalen. Ze zitten juist niet te wachten op een of andere gestreste manager, of directeur die ze constant met een stopwatch probeert te motiveren. In stresssituaties, onder druk, is het enige dat werknemers willen en nodig hebben, iemand die kalmte en rust uitstraalt, iemand die relaxed is en controle en zelfvertrouwen uitstraalt.

Nog een voorbeeld. Stel je voor dat je na maanden hard werk en voorbereiding een grote opdracht hebt binnengehaald. Het logische gevolg is dat je je werknemers aanmoedigt om nog beter hun best te gaan doen. Je zorgt ervoor dat het ze aan niets ontbreekt, de communicatie met de klant wordt verder aangescherpt, je doet alles om de opdracht 100% te laten slagen. Doe het tegenovergestelde! Je zou denken dat het logisch is om nog harder te werken, nog beter je best te doen, om nieuwere en betere programmatuur in te zetten om aan de klant te laten zien dat ze echt de beste keuze hebben gemaakt door jouw de opdracht te gunnen. Echter, als je goed om je heen kijkt zie je dat de echte topbedrijven vertrouwen op de manier van werken die hen in de eerste plaats naar de gunning van de opdracht heeft geleid. Ze vertrouwen in zichzelf in hun werkwijzen en zullen juist in de uitvoering van de opdracht niet al te veel daaraan willen veranderen. De methode leidde immers tot succes. Oftewel: “Never change a winning team”

Als je er met bovenstaande voorbeelden over nadenkt is reverse coaching eigenlijk heel logisch. En toch zijn we blijkbaar geneigd het tegenovergestelde te doen. Waar dat toch vandaan komt…? We willen graag veranderen, we willen graag nog beter en we willen elke keer opnieuw onszelf bewijzen. Reverse coaching bewijst dat die contante drang naar nog meer en nog beter niet altijd tot het beste resultaat leidt. Kortom, denk na en vraag jezelf af of wat jij of wat wij logisch vinden ook daadwerkelijk het beste is om in een bepaalde situatie te doen, want soms is het tegenovergestelde waar.

Welk bedrijf kent zijn hersteltijd?

Ieder bedrijf en iedere organisatie, succesvol of niet, hebben iets met elkaar gemeen. Ze balanceren allemaal rondom het begrip homeostasis. Homeostasis betekent evenwicht of balans. Ons lichaam, maar ook alles om ons heen is er voortdurend naar op zoek. Aan de hand van dit evenwicht kun je inschatten hoe succesvol een organisatie of individu is en kan zijn. Het is eigenlijk net als bij topprestaties. Als je in vorm bent, in balans, dan presteer je het best. Voor het bedrijfsleven geldt dit net zo. Maar vorm komt niet vanzelf en de homeostasis wordt constant uit balans gebracht. Om te kunnen voorspellen of een organisatie, persoon of bedrijf succesvol is of gaat zijn, ben je dus afhankelijk van de snelheid waarmee iets of iemand weer in balans komt, hersteld. Plus, wat het heeft gekost om dit evenwicht te herstellen.

Topsport is het constant, gericht, gepland en gedoseerd uit balans brengen van sporters om vervolgens te zien en te meten hoe lang het duurt voordat het evenwicht weer hersteld is. Het doel is om het lichaam zo te prikkelen dat het zich hersteld, maar net een beetje beter dan de voorgaande keer. Dat beetje extra is net dat kleine beetje bewapening dat het lichaam nodig heeft om een volgende keer bij een zelfde inspanning wel de balans te bewaren. Het spreekt voor zich dat topsporters de homeostasis steeds een klein beetje willen verstoren, zodat het volgende balansmoment op een hoger fysiek en mentaal niveau ligt dan de voorgaande periode. Zo wapenen sporters zich tegen stress en passen ze zich fysiek aan, aan steeds hogere en langere belastingen.

Als je goed naar een bedrijf kijkt gebeurd er eigenlijk hetzelfde. Onder het motto ‘stilstand is achteruitgang’ zal een bedrijf moeten blijven innoveren. Innoveren betekent vernieuwen. Betekent het oude vertrouwde herzien en vervangen door iets nieuws en beters. Is er te lang gewacht met vernieuwen, is de achterstand te groot, kortom moet er een te hoge tol betaald worden voor vernieuwing, dan duurt het heel lang voordat de balans weer teruggevonden is.  Soms wordt deze balans nooit meer teruggevonden, met alle gevolgen van dien.

Vitale bedrijven schrikken niet snel van een beetje tegenwind. En als ze er toch door uit balans worden gebracht, dan herstellen ze ook weer snel. Minder vitale bedrijven, zullen constant balanceren tussen winst en verlies. Elke vorm van tegenslag zorgt ervoor dat het weer weken of maanden duurt voordat de balans teruggevonden is. Maar zolang een bedrijf elke keer weer zijn of haar evenwicht terugvindt, blijft het bestaan en wordt het steeds weerbaarder en beter voorbereidt voor de volgende ‘aanslag’.

Een topbedrijf, een topsporter, maar ook een succesvolle zakenman hebben dus heel veel gemeen met elkaar. Blijkbaar zijn ze in staat om snel weer in evenwicht te komen na verstoring van de balans. Bij een bedrijf ligt het soms alleen iets gecompliceerder, omdat je afhankelijk bent van de homeostasis van het individu en van de groep/organisatie. Want elke verandering binnen een organisatie waar meerdere mensen werken, heeft een invloed op meerder evenwichten. De tijd die het duurt voor dit complexe evenwicht om weer in balans te komen is voor een groot deel bepalend en voorspellend voor het succes van een persoon, bedrijf en/of organisatie.

Wist je dat je heel veel van die balans verstorende processen kunt meten en wetenschappelijk aan kunt tonen, ook op de werkvloer? Door te meten en te weten kun je langer de ‘vorm’ vasthouden die jou of jouw organisatie zo succesvol maakt. En sneller de vorm terugvinden als de balans toch verstoord wordt. Weet jij bijvoorbeeld hoe lang het duurt voordat jouw afdeling weer optimaal werkt als er twee man ontslagen worden en er een nieuwe jonge medewerker bijkomt? Ik wed van niet.

Een positieve kijk op ontslag

 













Ontslag brengt in een aantal gevallen het beste in ons naar boven. Het zegt in veel gevallen dat je je niet onvervangbaar hebt gemaakt voor je werkgever. Je hebt je werk altijd goed gedaan, maar de passie en het plezier ontbrak misschien wel een beetje. Je deed het omdat je het goed kon, maar men proefde niet die onvoorwaardelijkheid en die focus die bij de juiste mensen op de  juiste plek wel zichtbaar en voelbaar aanwezig zijn.

Ontslag schudt je wakker
Zoals ik het zie wordt je met een ontslag gereset of herinnert aan je eigenlijke pad. Aan datgene waar je echt goed in bent en wat je het liefste zou willen doen, maar wat je al tijden voor je uit schuift om welke redenen dan ook. Obstakels bijvoorbeeld, risico’s, niet genoeg zelfvertrouwen, bang om je comfortzone te verlaten en misschien wel bang om alles los te laten en echt maar voor één ding te gaan. Ontslag komt vaak als een donderslag bij heldere hemel, maar kan tegelijkertijd ook net dat zetje geven in de juiste richting – jouw richting.

Ontslag komt altijd ongelegen
Op de momenten dat je het eigenlijk niet kan hebben komt ontslag om de hoek kijken. Het zorgt voor heel wat ongemakkelijke uren en het confronteert je met je zelf. Je wordt plotsklaps weer in het nu gezet, met beide benen stevig op de grond. Zekerheden bestaan ineens niet meer, kansen daarentegen wel. Alleen kansen brengen een hoop vervelende obstakels en confrontaties met zich mee. Je moet veranderen. En laat dat nou net de verpakte boodschap van ontslag zijn.

Ontslag zet aan tot denken.
Ik zal nooit zeggen dat het volgen van een droom makkelijk is. Als dat het wel zou zijn, dan zou iedereen het allang doen. Ontslag schudt je wakker en helpt je herinneren aan die droom. Als je ervoor kiest zul je heel wat ongemakkelijke momenten voor je kiezen krijgen. Je zult jezelf steeds eraan moeten herinneren wat jouw pad is, wat je moet doen om er te komen en vooral om vol te houden op momenten dat het even uitzichtloos dreigt te worden. Maar ontslag, daar ben je dan voorgoed vanaf, dat krijg je niet meer als je je droom volgt.

Ontslag daagt uit
Ik doe soms dingen niet omdat ik het lef niet heb of omdat ik denk dat ik het niet kan. Ik doe ze soms ook niet omdat ik het simpelweg niet alleen kan en ik het moeilijk vind om anderen om hulp te vragen. Plus ik vind altijd wel excuses om iets vooral niet te doen. Ik hou me dan vooral vast aan waarom iets niet zou lukken, in plaats van andersom. Tot slot kies ik vaak voor het ‘zekere’. De bekende weg, waarop ikzelf alle controle heb. Keer op keer bereik ik daarmee ‘mijn ontslag’. Soms voorkom ik het omdat ik mezelf al heb ontslagen, maar deze maand kwam het eigenlijk heel onverwacht. Zeker als kleine zelfstandige verwacht je niet dat alle drie je ‘grote’ opdrachtgevers aangeven binnenkort met je te gaan stoppen. Van iets naar niets dus in een maand tijd.

Het ontslag ligt inmiddels achter me en de uitdaging voor me. Een uitdaging die ik al jaren koester, maar welke ik om verschillende redenen altijd uit de weg ben gegaan. Met als eindresultaat: ontslag. Dit keer ga ik de uitdaging aan!

Wat doe jij bij ontslag?
Ga je bij een ontslag bij de pakken neerzitten of beschouw je het als geschenk uit de hemel. Ik zou het laatste doen als ik jou was…

Tel niet je uren, maar laat elk uur tellen

 
Wees gerust, dit is niet het intro van een Tell-Sell-reclame of andersoortig reclamespotje dat pretendeert je leven nog aangenamer te maken, door minder te doen. Dit is ook geen motivatie speech voor mensen die de baas zijn tijd uitzitten op weg naar hun pensioen. Nee dit is serieus. Je kunt meer bereiken met minder. Door je steeds meer in je vak te bekwamen. Door je te focussen op de taak die voor je ligt.

Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. Laten we drie alternatieven bekijken. Drie manieren om naar je werk te kijken:
1. De ‘meer doen’ manier: Gewoon meer taken in een 8-urige werkdag proppen.
2. De ‘meer doen met meer’ manier: Domweg in plaats van 8 uur, meer uur op een dag werken, zodat je meer kunt doen.
3. De ‘meer met minder’ manier: Slimmer werken

Wat betekent slimmer in dit verband. In de ‘meer doen’ manier ga je meer dingen doen in dezelfde tijd. Met ‘meer doen met meer’ ga je gewoon langer door en/of begin je eerder, zodat je simpelweg meer dingen kunt doen op een dag. Met ‘meer met minder’ zeg je eigenlijk: “Ik focus me volledig op de taak die voor me ligt. Ik ben geconcentreerd en laat me niet afleiden. Ik probeer de taak in de meest logische volgorde af te ronden en reflecteer constant op het proces om kansen te signaleren en bedreigingen buiten de deur te houden. Ik ben fysiek en mentaal volledig betrokken bij de taak die ik nu, op dit moment, uit aan het voeren ben.”

Dingen half doen duurt twee keer zo lang als in één keer goed. We weten dat het zo is, maar toch blijft het een valkuil. Het doel van topsport is het voorbereiden van atleten om tot een superprestatie te komen op het moment suprême: de wedstrijd. De doelstelling van een (non) profit organisatie is om met zo min mogelijk overheadkosten de primaire taken zo goed mogelijk uit te voeren voor de klant. Dit betekent in zo’n kort mogelijke tijd, de best mogelijke prestatie leveren. Of zoals de titel van deze blog: “Tel niet je uren, maar laat elk uur tellen”.
Puur en alleen maar meer doen is niet de oplossing. Meer doen in minder of dezelfde tijd is ook niet meer de oplossing. Minder doen, maar datgene dat je doet, doen met 100% aandacht, met totale synergie tussen lichaam en geest, met aandacht en passie, dat is het antwoord. Maar let op! Ik zeg hiermee niet dat je met minder werken gemakkelijker aan de top op jouw vakgebied komt. Het tegendeel is waar.

De meer met minder filosofie is moeilijker, uitdagender en nog veeleisender dan de ‘meer doen’ en ‘meer doen met meer’ manier. Dit komt door de mate van betrokkenheid die er van jou en je collega’s wordt gevraagd. Er bestaan namelijk geen ‘inkoppertjes’, makkelijke opdrachten, quick fixes of slordig uitgevoerde taken meer. Geen dromerige kilometers, geen onzinnige vergaderingen, geen overbodige handelingen en geen verloren lunchpauzes of privé internet zaakjes meer. Het gaat om efficiency, persoonlijke effectiviteit, oprechte interesse en plezier in je werk en het streven naar Meesterschap door betrokkenheid en totale toewijding.

Om een dergelijke manier van werken te realiseren is het zaak elkaar aan te spreken op verantwoordelijkheden. En om van elkaar, passie en betrokkenheid te verlangen. Het vraagt van managers, coaches en directieleden om werknemers te blijven aanspreken op hun verantwoordelijkheden, toewijding en vrijheden. Ik denk tot we weer toewerken naar een ‘gilde’ van vaklieden die trots zijn op hun werk en die elkaar constant aanjagen en uitdagen tot betere prestaties.

Wees eerlijk, zet potentiele werknemers buiten spel! Niet op basis van een CV of een gesprek, maar op basis van hun fysiologische en psychologische ‘make up’. De uitdaging ligt in het achterhalen van het type ‘spiervezel’ van de werknemer. Heeft hij of zij Fast Twitch (FT) of Slow Twitch (ST) vezels. Ofwel is het een sprinter of juist een duurlul? In bedrijfstaal, is het een persoon voor de kortlopende projecten onder hoge druk, of juist iemand  met de lange adem, die perfect geschikt is voor een meerjarige overheidsklus?

De bekende atletiekgoeroe Henk Kraaijenhof zei het gisteravond treffend: “Met een Lada moet je geen Formule 1 race willen rijden, terwijl je met een Lamborghini niet het 4x4 terrein moet opzoeken. Daarnaast is het type persoon dat een Lada koopt, totaal verschillend van de typische Lamborghini koper. Vergelijk 100 meter sprinter Usain Bolt maar eens met oud-marathonloper Kamiel Maase of Bert van Vlaanderen.” Ze zijn fysiek, in gedrag, in uitstraling en in aanpak, compleet verschillende personen, terwijl hun CV bijvoorbeeld nagenoeg gelijk kan zijn.

Het Fast Twitch, Slow Twitch verhaal is niet zo zwart-wit als het lijkt. Zo bestaat er zover bekend niemand met 100% FT- of ST-vezels. Het is altijd een samenstelling van beiden, met vaak wel een voorkeur voor de ene of de andere vezel. Nu zijn werknemers natuurlijk niet te vergelijken met topsporters, maar waarom zou je de topsportaanpak niet kunnen gebruiken in je selectieproces? Bij sporters doen we een spierbiopsie of Bosco-jumptest om het spiervezeltype te bepalen. Waarom niet een hersenbiopsie als selectietool voor potentiele werknemers?

Het spiervezelverhaal is essentieel voor de begeleiding van topsporters. Een potentiele topsprinter moet je namelijk een ander trainingsregime voorschotelen dan een marathonloper. Logisch toch? In de praktijk wordt dit essentieel determineren van de fysiologische en psychologische grondeigenschappen nauwelijks gedaan. Te duur, teveel moeite, wist niet dat dat kon, etc. Bot gezegd, iedereen doet maar wat in de hoop op een toevalstreffer. En dit geldt zeker niet alleen voor de sport. Ook in het bedrijfsleven doet men vaak maar wat. Standaard sollicitatieformuliertjes, ondoordachte vacatureteksten, onduidelijke selectiecriteria, noem maar op. Ja, een psychologische test komt er soms nog wel aan te pas. Maar die meet meer het intellect en de logica van een persoon, dan de manier van werken en het gedrag. Op uitzonderingen na natuurlijk.

Moraal van het verhaal is dat we op zoek moeten gaan naar de werknemer achter het mooie praatje en achter de CV. Bepaalde eigenschappen zijn soms los te koppelen van een opleiding. Kijk eens kritisch naar je vacatureomschrijving. Wat voor type persoon past het beste bij een opdracht? Een sprinter of een duurlul? Pas je begeleiding en coaching traject ook aan op deze types. Probeer eens wat vaker met freelancers en zelfstandig ondernemers te werken voor bepaalde opdrachten. Deze hebben eigenschappen en natuurlijke vaardigheden die je bij een WO-opgeleide corporate werknemer niet altijd tegenkomt. Wees kritisch, ontwikkel testen en kies niet alleen op basis van gevoel, maar sluit met behulp van de wetenschap een aantal dingen uit. Alleen dan kun je een optimaal werk- en trainingsschema samenstellen waarbij de werknemer optimaal inzetbaar is en optimaal kan presteren.

Geschreven voor e-office, work21

Als mensen het verschil binnen je organisatie maken. Als je uitgaat van de kracht van mensen in een adaptieve organisatie, dan moet je goed voor ze zorgen. Want als biofeedbackonderzoek onder een grote groep CEO’s ervoor zorgt dat een coherente hartslag:
- stress symptomen substantieel verlaagt
- hartritmestoornissen en een verhoogde hartslag binnen zes weken met 17% laat afnemen en na drie maanden zelfs met de helft.
- fysieke spanningen met bijna 40% verlaagt
- slapeloosheid afneemt tot bijna nul
- oververmoeidheid en uitputting laat afnemen van 50% tot 12%
- en dat rugpijn, hoofdpijn en andere klachten afnemen van 30% tot 6%
Dan moet je interesse gewekt zijn om verder te lezen.

Biofeedback is software die de variabiliteit van je hartslag (HRV=Hart Rate Variability) meet. Kort door de bocht. Bij een coherente HRV ben je relaxed en ontspannen en presteer je optimaal. Bij een chaotische HRV is er sprake van stress, laag energieniveau, boosheid, zenuwen, etc.

De CEO’s die aan het hierboven genoemde onderzoek hebben meegewerkt gaven aan dat mentale vermoeidheid een normaal verschijnsel was geworden. Met biofeedback training hebben ze zich kunnen wapenen tegen de constante stroom aan werk, de werkdruk en het daarmee gepaard gaande ‘lekken van energie’. Kijken we breder dan het ‘CEO-onderzoek’ en naar vooral de invloed van biofeedback op de psychologische factoren van werknemers dan spreken ook hier de feiten voor zich. Het aantal bezorgde, verontruste, angstige werknemers in grote organisaties loopt terug van 33 procent (1 op de 3) tot 5 procent. Het aantal dat zegt ontevreden te zijn loopt met behulp van biofeedbacktraining terug van 30 procent naar 9 procent; het aantal boze werknemers loopt terug van 20 tot 8 procent. Deelnemers aan het onderzoek geven aan beter met hun gevoelens over weg te kunnen en er beter over te kunnen praten. Ze zeggen ook dat het trainen van een coherente HRV hen heeft doen realiseren dat boosheid en negativiteit niet nuttig zijn op de werkvloer of op kantoor. En dat het werk een stuk plezieriger gaat zonder al die ‘stress’ gevoelens.

In de sport neemt het gebruik van biofeedback hand over hand toe. Het trainen van een emotionele en fysieke balans is effectief in het beperken van stress en overtraining. Ook wedstrijdsituaties, plotselinge veranderingen, tegenslag en euforie zijn met biofeedback beter beheersbaar geworden. Waar trainingsprogramma’s al volledig uitgekauwd zijn, daar kan biofeedback ervoor zorgen dat je net iets beter voorbereid bent dan je tegenstander. In een bedrijfsomgeving zullen werknemers van biofeedbacktraining profiteren door meer in balans te zijn. Hierdoor kunnen ze hun potentieel en hun talent nog beter benutte. Ze staan steviger in hun schoenen bij onderhandelingen of zwaar weer gesprekken. En ze herkennen signalen eerder en beter waardoor ze tijdig op de rem kunnen trappen, zodat in het ergste geval een burn-out kan worden voorkomen. Ook het aantal ziekmeldingen zal afnemen en de werksfeer zal zichtbaar verbeteren. Dus waar wachten we nog op?

Tussen je geboorte, wanneer je HRV het grootst is en je dood waarbij je HRV het laagst is neemt je variabiliteit gemiddeld met zo’n 3% per jaar af. Onze fysiologie verliest beetje bij beetje zijn flexibiliteit en vind het moeilijker om zich aan te passen aan de ons omringende emotionele prikkels. Dit verlies aan variabiliteit is een teken van ouder worden. Het afnemen van de HRV is gedeeltelijk te wijten aan ons zelf. We laten het na om aan onze fysiologische rem te trekken. En dan is het net als een ongebruikte spier, de spierkracht en functionaliteit neemt jaarlijks af. Maar hoe ouder we worden hoe hectischer ons leven. We gaan steeds sneller en gejaagder leven. We blijven maar met ons voet op het gaspedaal trappen. Dus na jarenlang gas geven zonder remmen weten we niet meer wat we moeten doen als we opeens op obstakels stuiten. De rem hebben we immers niet getraind.

Inmiddels is duidelijk dat het afnemen van je HRV samenhangt met een hele lijst aan gezondheidsklachten gerelateerd aan stress en het ouder worden: hoge bloeddruk, hartfalen, diabetes, hartritmestoornissen, plotseling overlijden, zelfs kanker.

Als de HRV stopt, wanneer je hart niet meer reageert op emotionele prikkels, en bovenal, wanneer het niet langer meer voldoende kan ‘afremmen’, dan is de dood nabij.

Laat bovenstaande je niet afschrikken, maar je juist prikkelen om je open te stellen voor biofeedback. Doe er je voordeel mee. Op je werk, tijdens het sporten, maar ook privé kan je nog zoveel winst boeken. Laat dit een eyeopener zijn voor wat biofeedback kan betekenen. Doe je al aan meditatie of werk je met andere ontspanningstechnieken. Prima, deze hebben allemaal effect op je HRV.

(bron: David Servan-Schreiber - The Instinct to Heal: Curing Depression, Anxiety and Stress without Drugs and without Talk Therapy)

Creativiteit - de beperkende factor in coaching

Geschreven voor e-office en work21

Wat zijn kerncompetenties van een goede coach: Passie, energie, overtuigingskracht, altijd op zoek naar beter, toegewijd, kennis van techniek, specialistisch, inlevingsvermogen, enthousiasme, nieuwsgierigheid, visie, etc… Waarschijnlijk kunnen we dit lijstje nog veel langer maken als we willen, maar de vraag blijft. Welke competentie is in de tegenwoordige tijd nog onderscheidend?

Creativiteit!

Alle andere competenties zijn allang geen USP meer. Alles is intussen te vinden en op te zoeken in boeken, op Youtube, met Facebook, Google, etc. Over alle grote coaches zijn duizenden webpagina’s te vinden over visie, techniek, tactiek, een bepaald speeltype, hoe je spelers of werknemers zou moeten coachen etc. Nieuwe ideeën bestaan niet meer. Of in ieder geval niet langer meer dan een paar minuten voordat ze ergens op een scherm verschijnen. Alles wat bedacht wordt om een sporter van de ander te laten onderscheiden heeft een levensduur die op één hand te tellen is. De uitdaging voor coaches is om nog creatiever te zijn dan voorheen. Dit betekent sneller leren, sneller creëren en het beter en sneller toepassen van nieuwe ideeën.

Kopiëren kan iedereen, maar herscheppen en opnieuw verbazen, dat is maar aan een paar echte toppers gegeven. En daar zit juist de kracht van de onderscheidende topcoach. Creativiteit toepassen om niet in herhaling te vallen. Einstein zie het al: “If you do what you did, you get what you got”. Zowel het bedrijfsleven als de sport staan nooit stil. Wat vorig jaar nog baanbrekend was en goed voor Olympisch goud,  is nu allang niet meer onderscheidend genoeg om het kunstje te herhalen. Het onderscheidend vermogen zit ‘m echt in de scheppende kracht van de coach. We zijn allang het punt gepasseerd dat meer trainen en coachen niet per definitie meer gaat opleveren. Het is zoeken naar creatieve oplossingen om met minder, meer te doen. Slimmere trainingsmethoden, creatievere combinaties.

Een topcoach anno 2011 leert sneller en efficiënter, gaat slimmer met tijd, plaats en trainingsomgeving om, zorgt ervoor dat zijn atleten/werknemers sneller leren, zich sneller aanpassen, sneller herstellen dan de concurrentie. Een topcoach sluit niets uit, probeert dingen uit, neemt weloverwogen risico’s, durft authentiek te zijn en doet ieder jaar het net iets anders en beter dan het jaar ervoor. Beweging is vooruitgang. De topcoach creëert, de rest kopieert!